2018/09/29

Η Καλοσύνη των ανθρώπων.







Αυτή η φράση που την συνάντησα κάπου στην εφηβεία μου και ακόμα δεν ξέρω ποιός την είπε, με σημάδεψε, έγραψε μέσα μου και έγινε η προσωπική μου θρησκεία.
Κι εκείνο το άλλο που λέει "Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν".
Με αυτά πορεύτηκα στη ζωή μου.
Η πίστη μου όλα αυτά τα χρόνια έχει δεχτεί πολλά χτυπήματα, πάρα πολλά, κι εγώ λυγίζω, απελπίζομαι για λίγο και μετά ξαναγυρνάω στην ίδια πεποίθηση. Στην καλοσύνη των ανθρώπων, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα μου την δικαιώνει, με τις πράξεις του, με τις ιδέες του.
Πρίν λίγες μέρες η πίστη μου δέχτηκε κλωτσιές, δυνατές, άγριες, απελπιστικά οργισμένες, την έβαλαν κάτω και την κοπάναγαν πάνω σε σπασμένα γυαλιά, όπως το κεφάλι του άτυχου Ζακ. Δυσκολεύομαι να συνέλθω.
Δεν συνέρχομαι κι εύκολα τώρα πια, μεγάλωσα, δεν έχω αντοχές στην απανθρωπιά

 και στην τυφλή οργή.
Σήμερα διάβασα για εκείνον που είχα δει στο βίντεο να τους σταματάει, διάβασα τί είπε
http://newpost.gr/…/mesa-sto-aima-einai-katw-pesmenos-tha-t…
και καταλαβαίνω οτι δεν παγώνουν όλοι, ή δεν παρακολουθούν ατάραχοι ένα μακέλεμα μπροστά τους, θα υπάρχει κάποιος-α που θα πει ένα "Σταματήστε, τί πάτε να κάνετε!".
Εχω διαβάσει τα απίστευτα αισχρά και άσχημα πράγματα για όλο αυτό το γεγονός.

 Τα υλικά πάνω από την ανθρώπινη ζωή; Όχι μωρέ και πάλι όχι
. Αν κινδυνέψει η ζωή σου να αμυνθείς, εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο.
 Το παραζαλισμένο αγόρι που δεν μπορούσε ούτε να σηκώσει τον πυροσβεστήρα, ήταν εγκλωβισμένο, ας περίμεναν την αστυνομία. Εγώ αυτό θα έκανα. Τέλος.

Θα περάσουν οι μέρες και θα έρθω στα ίσα μου. Με την πίστη μου πληγωμένη και γρατσουνισμένη, αλλά εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω στην καλοσύνη των ανθρώπων, γιατί υπάρχει, 

γιατί υπάρχουν άνθρωποι "καλοί", γιατί υπάρχουν "άνθρωποι".
 Δεν ξέρω ποιοί είναι περισσότεροι και ούτε με νοιάζει πια, αλλά αφού υπάρχουν εγώ θα είμαι πιστή στην θρησκεία μου.
Να είμαστε όλοι καλά και αφού δεν μπορούμε να πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον (Τ. Λειβαδίτης) τουλάχιστον ας προσπαθούμε να ζούμε ο ένας Με τον άλλον, ο ένας Για τον άλλο.

 Ουτοπικό; ίσως, αλλά αυτό ονειρεύομαι.

(στην φωτό τα σύννεφα της προηγούμενης ανάρτησης, "πειραγμένα")







3 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

μόνο σιωπή.
τίποτ' άλλο
τίποτα...

Aνν Λου είπε...

H ανθρωοπιά κάει τον άνθρωπο μόνο που αυτό το πιστεύουν οι ολόκληροι άθρωποι. Με αυτό εννοώ πως στα βάθη των προσωπικών ιστοριών μας πολλές πολλές φορές συναντούμε ρήγμα που μας ρημάζουν. Άλλοι τα ράβουν και προχωρούν και άλλοι τα αφήνουν ξεσκούφωτα.

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Είπες τη μαγική φράση.
Μη κάνεις στους άλλους αυτό ποτ δεν θέλεις να σου κάνουν.
Αυτό πιστεύω κι εγω κι αυτό ακολουθώ σαν στάση ζωής .
Υπάρχουν καλοί άνθρωποι, το πιστεύω, αλλά φοβάμαι οτι κατάφεραν να μας αγριεψουν.
Άλλο μας φταίει κι άλλο χτυπάμε.