2019/08/29

Ένας ποιητής μέσα στο σφαγείο.

Άλλο βιβλίο έψαχνα και έπεσα πάνω στην συλλογή ποιημάτων του Χ. Λ.



Στις αρχές της δεκαετίας του '80 δούλευα στο λογιστήριο ενός πτηνοτροφείου, ο Χ. ήταν προιστάμενος στο σφαγείο.
Όμορφο παληκάρι, ψηλό, αδύνατο με μακρυά μαλλιά που τα έπιανε πίσω. Γύρω στα 27 του τότε, παντρεμένος με δύο παιδιά και περίμενε το τρίτο. Μεγάλος έρωτας, μεγάλες υποχρεώσεις.
Είχε σπουδάσει κάτι άλλο, αλλά βρέθηκε να δουλεύει εκεί. Το μεγάλο αφεντικό ήταν συγγενής της γυναίκας του.

Κάθε πρωί με την άσπρη ρόμπα του επέβλεπε τον "αποκεφαλισμό" των πτηνών, μετά όλες τις εργασίες μέχρι το μεσημέρι να είναι έτοιμα και βαλμένα στα τελάρα τους για να μπουν στο φορτηγό ψυγείο και να πάνε στα καταστήματα.
Τα μεσημέρια τον θυμάμαι με τις γαλότσες τις ψηλές μέχρι το  γόνατο να καθαρίζει μαζί με τους άλλους το δάπεδο και τα μηχανήματα από τα αίματα και τα πούπουλα. Έβγαζε την ρόμπα βρώμικη και ματωμένη.
Εγραφε ποιήματα, είχε εκδώσει ήδη δύο συλλογές.
Μου τις χάρισε και τις δυό. Δεν μπορώ να βρω την μία... ελπίζω να μην την έχω χάσει σε κάποια μετακόμιση.



 Μιλούσαμε, είχε όνειρα, ήθελε να κάνει πολλά πράγματα, ήθελε να φροντίσει την οικογενειά του,
συνέχιζε να γράφει ποιήματα.

Τα καλοκαίρια που τα τζάμια στο λογιστήριο ήταν ανοιχτά, ακούγαμε τις φωνές των πουλερικών που ήταν στην αλυσίδα  της σφαγής... Τα πιο πίσω έβλεπαν τι πάθαιναν τα μπροστινά και φώναζαν.
Ακόμα το θυμάμαι... και εκείνη την μυρωδιά από το αίμα... (τα κτίρια ήταν δίπλα δίπλα)

Ο Χ. είχε πάντα μια θλίψη στο βλέμμα.





Έμεινα δυόμισυ χρόνια εκεί. Δεν ξαναείδα τον Χ.
Το πτηνοτροφείο έχει κλείσει εδώ και χρόνια.
Τον έψαξα διαδικτυακά αλλά δεν βρήκα κάτι, ούτε κάποιο βιβλίο με το όνομα του.
Ούτε τηλέφωνο. Έτσι δεν έχω την άδεια του να γράψω το όνομα του και να  ανεβάσω και άλλα ποιήματα του.
Μόνο τον τίτλο από το βιβλίο του "Λιποτάκτες", και 3 μικρά ποιήματα.





Καλέ μου Χ. εύχομαι να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις.
Ελπίζω να γράφεις πάντα ποιήματα έστω κι αν δεν τα δημοσιεύεις.
Ελπίζω πάντα να βρίσκεις τρόπους να δραπετεύεις από το σφαγείο της καθημερινότητας.
Σε θυμάμαι πάντα με αγάπη.
*  *