2017/03/25

Ενημερώσεις...

Αξιώθηκα να  κάνω το άλμπουμ με τις φωτογραφίες από την έκθεση για
την Ελλάδα του '80 στην Τεχνόπολη,  στο φ/μπ,  και όποιος θέλει τις βλέπει   εδώ:
την αρχή έκανα δηλαδή, θα τις βάλω σε 2-3 δόσεις!




Μου άρεσε και αυτό το παιχνίδι σκαρφάλωμα που έχουν βάλει κοντά στην είσοδο της Τεχνόπολης
από την μεριά της πλατείας.

 O  χώρος της Τεχνόπολης έχει πάντα πολύ ενδιαφέρον και προσφέρεται για πολλές φωτογραφίες.




 Εσωτερικά και εξωτερικά.












 Καλό Σαββατοκύριακο εορταστικό εύχομαι σε όλους
και Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν.

2017/03/17

Η  Ελλάδα των 80's στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Μαζί με την φίλη μου την Σταυρούλα πήγαμε στο Γκάζι
 για να θυμηθούμε την δεκαετία του 80!
στην μεγάλη έκθεση που γίνεται εκεί.
Κάναμε μια μεγάααλη   βουτιά στα νιάτα μας!
Υπήρχαν σχεδόν τα πάντα, από ψηφοδέλτια μέχρι κούκλες,
από κολώνιες μέχρι ολόκληρο σπίτι με διακόσμηση της εποχής.
Από μπλε ποδιές, ναι, εγώ τελείωσα το εξατάξιο γυμνάσιο
φορώντας την μπλε ποδιά με το άσπρο  γιακαδάκι! μέχρι αφίσσες, βιβλία, ρούχα,
παπούτσια, δίσκους, μουσικές... τόσα πολλά.
Θυμηθηκαμε άσχημα γεγονότα, θυμηθηκαμε διαφημίσεις και τραγούδια,
θυμηθήκαμε όμορφα γεγονότα, απώλειες και νίκες,
είδαμε εξώφυλλα δίσκων και  παιχνίδια, ακόμα και ένα  κανονικό κομμωτήριο.
*
Εβγαλα ως συνήθως πολλές φωτογραφίες που θα τις βάλω σε άλμπουμ στο φ/μπ σιγά σιγά.



 Εδώ με την Μαφάλντα και κομμάτι από το έντυπο φεμινιστικό μου παρελθόν!



Η Σταυρούλα "τηλεφωνεί", στο χωλάκι του "σπιτιού" του 80.


Οι 2 μας - αντανάκλαση σε μαι γυαλιστερή περίεργη επιφάνεια...-
στο χώρο με την μόδα και  μουσική υπόκρουση ντίσκο,
και με φώτα και ντισκομπάλες!

Ηταν ένα όμορφο  ταξίδι στο παρελθόν.
... και γίναμε για λίγο 20 κάτι. Ή μάλλον, το 20 κάτι που έχουμε ακόμα μέσα μας
βγήκε στην επιφάνεια.








2017/03/09


Η Μαρία, τέλειωσε την εκπομπή της στο ραδιόφωνο   ( magazen)
 την Δευτέρα  το βράδυ,
με αυτό το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη :


Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει
Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α
Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα
Νὰ μὲ θυμᾶσαι.
*

Τα βράδυα της Δευτέρας  γίνονται όμορφα.