2018/03/17

Ο Μάης του '68 στην Αθήνα του 2018

Στο όμορφο καφέ του Γαλλικού ινστιτούτου  υπάρχει η έκθεση  φωτογραφιών
 του Φίλιπ Γκρα
 από  τα γεγονότα που συντάραξαν την Γαλλία και  επηρέασαν όλον τον κόσμο πιστεύω, τον Μάη  και τον Ιούνιο του 1968.


 Καλλιτεχνική αξία, καταγραφή, συναίσθημα, συμβολισμός.






















 "Κάτω από το πεζοδρόμιο η παραλία"  ένα από τα συνθήματα εκείνου του Μάη.






 Και τι απέγινε άραγε αυτό το ζευγάρι; (αναρωτήθηκε η Πιερέττα).
Ζούνε; είναι μαζί; πήραν δρόμους χωριστούς; έκαναν τα όνειρα τους πραγματικότητα; έζησαν όπως ήθελαν ή το σύστημα τους κατάπιε;;

Παράλληλα "έπαιζαν" και 2 ντοκυμαντέρ με τα γεγονότα, συνεντεύξεις, μαρτυρίες, αλλά χωρίς ελληνικούς υπότιτλους, ευτυχώς η ξαδέλφη Αιμιλία είναι γαλλομαθής.








Εκείνον τον Μάη εγώ ήμουν  11 χρόνων εδώ υπήρχε δικτατορία κι έτσι έμαθα για όλα αυτά αργότερα στην εφηβεία μου από ταινίες, βιβλία,του "κόκκινου Ντάνυ" ιδιαιτέρως (Ντάνιελ Κον Μπεντιτ, τώρα πράσινου!), φωτογραφίες, άρθρα.

Με γοητεύει όλη αυτή η εξέγερση που ήταν γενική από μαθητές μέχρι εργάτες, υπαλλήλους, επιστήμονες, διανοούμενους.  Ηταν ένα μαζικό κύμα που ζητούσε ισότητα και ελευθερία.
Ηταν μια πολιτική αποτυχία, αλλά κοινωνικά απετέλεσε μια τεράστια τομή στην αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Κι έμεινε σαν έμπνευση για μετέπειτα αγώνες και διαμαρτυρίες.

Τα συνθήματα που ακούστηκαν τότε έμειναν στην ιστορία... (μερικά από αυτά).

Η φαντασία στην εξουσία.

Να είστε ρεαλιστές, ζητηστε το αδύνατο.

Αγοράζουν την ευτυχία σου, Κλέψτην!

Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.

και το αγαπημένο μου,

Κάτω από τα πεζοδρόμια η παραλία!

(αυτό έχει μια  "πεζή" εξήγηση, οι δρόμοι του Παρισιού ήταν με λιθάρια φτιαγμένα από αμμοβολή,
τα σήκωνες εύκολα, τα πέταγες εύκολα σε αυτούς που ήθελες και κάτω έμενε μια στρώση άμμου, και είναι και η άλλη η ποιητική όπως την νιώθω εγώ,  κάτω από αυτή την πραγματικότητα υπάρχει μια άλλη ιδανική, που αν την υποψιαστείς θα την  ακούσεις, θα την δεις, θα την φέρεις στην επιφάνεια, θα κάνεις το όνειρο αλήθεια. Και μεταξύ μας έτσι είναι,
νύχτα στην Πανεπιστημίου χωρίς αυτοκίνητα σχεδόν, θα τον ακούσεις τον παφλασμό από τα κύματα, αχνά, σιγανά, αλλά θα τα ακούσεις. Κάτω από το πεζοδρόμιο υπάρχει η παραλία, στο χέρι μας είναι να την φέρουμε στο φως).

Μια βουτιά στο παρελθόν, 3 καφέδες, εκλέρ και μπράουνις στα  3, φωτογραφίες, νοσταλγία.


 Η έκθεση μέχρι και τις 29/3

 Περισσότερα για τον Φίλιπ Γκρα, εδώ.