Aντίο μαμά...
Αντίο μαμά, μανούλα, Χρυσούλα, αντίο.
Αντίο κοριτσάκι που γεννήθηκες στο χωριό Πόθος, που έβγαλες την πρώτη δημοτικού μόνο και έμαθες βασικά μόνη σου να διαβάζεις και να γράφεις.
Αντίο παιδάκι που πείνασες στην κατοχή μαζί με όλους τότε.
Αντίο πιτσιρίκα που δούλευες από μια σταλιά.
Αντίο γυναίκα του Άγγελου και μονίμως ερωτευμένη μαζί του.
Αντίο 26χρονη χήρα του Άγγελου που έγινες και πατέρας για μας τα κορίτσια σου.
Αντίο αγωνίστρια, εσύ ήσουν αληθινή survivor που δούλεψες σε εκατό δουλειές για να μας μεγαλώσεις.
Αντίο ψυχούλα ευαίσθητη που μας έμαθες οτι όσο δύσκολα και να περνάμε κάποιος άλλος είναι σε χειροτέρη θέση και δεν πρέπει να τον ξεχνάμε και να βοηθάμε πάντα από αυτό που δεν μας περισσεύει.
Αντίο μάγισσα των φυτών, ξερό κλαδάκι να φύτευες θεριό θα γινόταν.
Αντίο υπέροχη μαγείρισα και αιωνίως γλυκατζού μια που τα είχες τόσο στερηθεί όλα όταν ήσουν μικρή.
Αντίο χρυσοχέρα μου, έραβες, κένταγες έπλεκες, όλα τα έκανες και τα έκανες τέλεια.
Αντίο αναγνώστρια, δεν σε προλαβαίναμε με τα βιβλία, διάβαζες και γρήγορα! Είχες αγαπήσει τον Λεό Μπουσκάλια, τον Γιάννη Μαρή,είχες βρεί στον Καζαντζάκη αδελφή ψυχή! μου είχε κάνει εντύπωση όταν μου το είχες πει, και τόσους άλλους και άλλες συγγραφείς.
Αντίο φίλη πιστή για τις φιλενάδες σου.
Αντίο μαμά της Ελευθερίας και της Κατερίνας.
Αντίο γιαγιά του Άγγελου και της Λήδας.
Αντίο ρίζα μου και στήριγμα μου.
Αντίο μαμά μου...
4 σχόλια:
Ω, Ελευθερία μου, γλυκειά μου... Τι ξεκίνημα χρονιάς ήταν αυτό;... Συλλυπητήρια... ξανά... να ζεις να τους θυμάσαι.. ξέρεις, μπορεί να ακούγεται κλισέ, όμως είναι αλήθεια, όσο αγαπάμε τους ανθρώπους που αγαπάμε αληθινά και δεν τους ξεχνάμε, δεν φεύγουν από κοντά μας ποτέ. Γίνονται οι φύλακες άγγελοί μας να μας καθοδηγούν και να μας προστατεύουν. Σε φιλώ
Δε θα σου πω:"τι υπέροχη ανάρτηση" κι ας είναι... Θα σου πω πως με έκανε να κλάψω και πως δεν τα έχω εύκολα τα κλάματα, τα κλάματα τα λυτρωτικά, αυτά που μας συνδέουν σαν ένας άυλος, αιώνιος λώρος με τη ρίζα μας, με τις μανούλες μας.
Ναι Εύα, και κλείσιμο χρονιάς και ξεκίνημα χρονιάς δύσκολα πολύ.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα παρηγορητικά και ζεστά λόγια σου.
Σε συγκίνησα; Αχ οι μανούλες μας και τα αόρατα σημαδια που μας δένουν μαζί τους. Ευχαριστώ Αιμιλάκι.
Δημοσίευση σχολίου