Πιάνω να ζωγραφίσω
τα παιδιά μες στην πλατεία
σα να 'ταν όπως πρώτα
κι όπως θά 'θελα...
Mα όλα αλλάζουν
και το χέρι μου αρπάζουν
αλλάξανε τα χρώματα
τα λόγια και τα στόματα.
Tα μάτια μείναν ίδια
στα φώτα στα παιχνίδια.
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας.
My own garden, my yard, my shelter... Photos. Moments. Thoughts. Glances. LIFE!!!
3 σχόλια:
What an amazing art background!!
είναι κάτι παιδιά στην πλατεία
που μπορεί και να κάνουν ζημιά
μας φωνάζουν φρικιά αλητεία
δε μας πιάνει φοβέρα καμιά..
στίχοι Παύλος Τάσιος
(πρέπει να 'ναι απ' την ταινία του Νοκ Αουτ, αν θυμάμαι καλά. αγαπημένη, για μένα, πολύ :)
εξαιρετική ανάρτηση!
για μένα, ίσως η καλύτερη!
Μέχρι και το δέντρο έγινε καμβάς!
Ωραίο εύρημα Teteel, φωτογράφισες τον σφιγμό τους!
Δημοσίευση σχολίου