Παιδί... για μια μέρα...

 Θα έδινα πολλά για να γινόμουνα παιδί για μιά μέρα,
μοναχά...
 Να παίζω, να παίζω, να παίζω...
 Να έχουν άλλοι τις ευθύνες και τα προβλήματα.
 Οι  δικές μου έννοιες να είναι
αν η αδελφή μου  θα μου πάρει την κούκλα μου,
αν θα πάμε βόλτα το απόγευμα,
αν θα μας φτιάξει η μαμά γαλακτομπούρεκο,
και αν θα με αφήσει να πάω να παίξω 
στην γειτονοπούλα φιλενάδα μου...
 Να κλαίω όταν πέφτω και χτυπάω τα γονατά μου,
όταν η γάτα  με γρατσουνάει,
κι  όταν τσακώνομαι με την αδελφή μου...
 Και τα βράδια η μαμά να μου διαβάζει παραμύθια
μέχρι να με πάρει ο ύπνος...

Το παιδί που ζει μέσα μου είναι θυμωμένο μαζί μου...
 Δεν τα χειρίζομαι καλά τα πράγματα...
 Πνίγομαι από τα προβλήματα, και δεν ξέρω να τα κουμαντάρω,
 έχω ξεχάσει να παίζω,
τσακώνομαι για πιο "σοβαρά" θέματα,
 μπερδεύομαι συνέχεια,
 και κλαίω για  "άλλα"  πράγματα...
 Και τα   "παραμύθια"  πρέπει να τα λέω εγώ στον εαυτό μου!


 Το  παιδί μέσα μου θυμώνει... τα κάνω μαντάρα...

Φωτό από την δουλειά του  ietion

Πρέπει να ξαναθυμηθώ τον τρόπο,
να νιώσω και πάλι  "αθώα",
με περιέργεια, χαρά, όρεξη για παιχνίδι,
και διάθεση να φτιάξω το   "δικό μου παραμύθι"...

 Στο υπόσχομαι μωρό μου,
στο υπόσχομαι...
αν μη τι άλλο,   θα προσπαθήσω
να σε κάνω χαρούμενο...