Εαρινή Ισημερία και Παγκόσμια ημέρα ποίησης. Η Ελλάδα διαβάζει Ελύτη.

Δεν το δείχνει η σημερινή μέρα, 
αλλά είναι η πρώτη ημέρα της Άνοιξης!
Εαρινή Ισημερία και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Φέτος στην Ελλάδα θυμόμαστε, διαβάζουμε, τιμούμε ,
τον Οδυσσέα  Ελύτη.
Στο τρένο που πήρα προχθές, όλες οι θέσεις για διαφημίσεις
ήταν γεμάτες με στίχους του!
Μου έφτιαξαν την μέρα!
Άνοιξη λοιπόν και Ποίηση!
Δώρα υπέροχα, για να μας δίνουν δύναμη και να κάνουν
την ζωή μας πιο όμορφη!
Κι ας μας κάνει την δύσκολη η Άνοιξη,

είναι ήδη εδώ...

ΜΙΚΡΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω

Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία

Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο

Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις

Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως

Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται

Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς

Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα

Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη

Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή

Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι

Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε

Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Για να σε κοιμηθώ παράνομα

Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου

Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών

Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.

ΚΟΡΙΤΣΙ 

Δύο συ και τρία γω
    πράσινο πεντόβολο 

μπαίνω μέσα στον μπαξέ
    γεια σου κύριε Μενεξέ 

Σιντριβάνι και νερό
    και χαμένο μου όνειρο 

Τζίντζιρας τζιντζίρισε
    το ροδάνι γύρισε 

Χοπ αν κάνω δεξιά
    πέφτω πάνω στη ροδιά 

Χοπ αν κάνω αριστερά
    πάνω στη βατομουριά 

Το 'να χέρι μου κρατεί
    μέλισσα θεόρατη 

τ' άλλο στον αέρα πιάνει
    πεταλούδα που δαγκάνει.

Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

Το δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα

    που' κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα 

Βρήκα τα φρούτα που 'χε το πανέρι της

    το δαχτυλίδι που 'πεσε απ' το χέρι της 

Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της

    τις ρόδες το τιμόνι το πεντάλι της 

Βρήκα τη ζώνη της βρήκα σε μιαν άκρη

    μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε με δάκρυ 

Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα

    κι έλεγα που 'ναι που 'ναι η ποδηλάτισσα 

Την είδα να περνά πάνω απ' τα κύματα

    την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα 

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα τ' αχνάρια της

    στους ουρανούς άναψαν τα φανάρια της.

Επίγραμμα.

Πριν απ' τα μάτια μου  είσουν φως,
πριν απ' τον έρωτα Έρωτας,
κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα.




Καλή Άνοιξη να  έχουμε,
και καλά διαβάσματα!