2017/05/18

To "Kλεμμένο Αντίδωρο" της Αγγελίνας Ρωμανού.







Δεν γνώριζα τα ποιήματα της Αγγελίνας,
το βιβλίο το κέρδισα από τον Νίκο, και ήμουν πράγματι τυχερή.

Γράφει αλλοιώτικα, γράφει όμορφα, γράφει ερωτικά,
ανακατεύει τις λέξεις με πρωτόγνωρο τρόπο και αυτό που βγαίνει είναι
Υπέροχα  Δυνατό, Εξαιρετικό, Αλλοιώτικο.

Γράφει μια γυναίκα που αγαπά, που φοβάται, που απελπίζεται,
που κάνει έρωτα, που βυθίζεται στον εαυτό της, που ερευνά και ψάχνει τα όρια της,
που τα βάζει με όλους και όλα όταν χρειάζεται.
Γράφει μια γυναίκα που ονειρεύεται, που θυμώνει, που γεύεται την ζωή,
που ρωτάει, που γίνεται σκληρή, που γίνεται και  μια φετούλα τρυφεράδας,
μια γυναίκα που δίνει αγάπη, που δίνει έρωτα,  που χώνεται στα παραμύθια,
που αλλάζει τις ιστορίες και φτιάχνει καινούριες,
μια γυναίκα που "δέχεται", "τολμάει" και "υπάρχει".



Ακολουθώ την Αγγελίνα στο φ/μπ και κάθε μέρα διαβάζω νέα ποιηματά της που με  γεμίζουν συναισθήματα, με κάνουν να χαμογελώ, να νιώθω ερωτικά, να σκέφτομαι,
 και να αναρωτιέμαι πώς τα καταφέρνει και ταιριάζει τα  -φαινομενικά- αταίριαστα και να δημιουργεί αυτά τα υπέροχα ποιήματα-κραυγές, ερωτικές, θλιμμένες, αστείες, οικείες, δικές μας,
γιατί όλα αυτά που γράφει είναι και δικά μας μικρά θραύσματα εμπειριών και ιστοριών που δεν ξέρουμε να τα βγάλουμε προς τα έξω, πώς να τα εκφράσουμε.

Εκείνη μπορεί, εκείνη ξέρει τον τρόπο, κι αυτός ο τρόπος μου αρέσει πολύ.
Χαίρομαι που σε  "συνάντησα" Αγγελίνα.

Το βιβλίο είναι  στολισμένο με Υπέροχους πίνακες της Δέσποινας  Κουβάτσου.

Ενα μικρό απόσπασμα από  το ποίημα στην σελ. 59

"Προς Ανατολάς είναι η
τρυφεράδα των πλευρών Του",
έδειχνε η πυξίδα
κι έτσι βάλθηκα να δω από που
βγαίνει ο ήλιος.
(Εγώ,
της βροχής η ιστορία να
ψάχνω για ήλιο, που ακούστηκε;)


2 σχόλια:

mahler76 είπε...

Υπέροχη η φίλη μας. Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο της :)

Eva Psarrou είπε...

Δε την έχω διαβάσει, μετά όμως από αυτό το αφιέρωμα θα την αναζητήσω. Σε ευχαριστώ για την πρόταση!