2014/03/30

Έλα μου ντε... -δεν βρίσκω τίτλο! -

Πολλές φορές θέλω να κανω ανάρτηση,
να γράψω εδώ και δεν το κάνω...
Γιατί δεν έχω "ένα" θέμα, γιατί έχω πολλά και ανακατεμένα,
χωρίς αρχή και τέλος,
λίγο τουρλουμπούκι δηλ.!
Στα πιο πολλά δικά σας είναι πιο ολοκληρωμένα τα θέματα.
Βέβαια είναι και χαζομάρα μου,
ανακατεμένα μου έρχονται,
ε, ας τα γράψω ανακατωμένα πια κι εγώ! τι θέλω;
για χαρά και επικοινωνία είμαστε εδώ.
Αυτό πράττω λοιπόν σήμερα.


Αυτή ήταν η "λεκτική" μου παρέμβαση στο περσινό ημερολόγιο.
Πάει το '13 αλλά  κάτι ήθελα να κάνω την προτασούλα,
έτσι,


την κορνίζωσα, κάνοντας κρακελέ σε μια παλιά κορνιζούλα.
Είναι το 2ο κρακελέ μου ... θα μάθω!


Ντοματίνια και σκιά.


Ήταν πεντανόστιμα με λίγο λαδάκι και ρίγανη.


Σαν την μύγα μέσ' το γάλα! Ακριβώς έτσι ήταν μέσα στο σακουλάκι.
Ενιωθε μοναδικό!


Ίσα που την πρόλαβα! ήταν όμορφη όμως η φουσκίτσα.

 Ένας μικρός κρατήρας στην φέτα του τοστ...
 (έτσι το "είδα", και μετά το έφαγα!).


Ριζούλες, ένα νέο φυτό, στο ποτήρι προς ώρας.


Μπουμπούκιασαν.



Από το "Το Ζεν και η Τέχνη της Ευτυχίας" του Κρις Πρεντις,
που ξαναδιαβάζω, και ως συνήθως το καταλαβαίνω καλύτερα,
"νιώθω" αυτά που διαβάζω.


Γεμισε ο κήπος  ροζ μαργαρίτες, κουκλιά είναι!







 Μου άρεσε πολύ αυτό το συννεφο, σαν "μαλλί της γριάς" σε άσπρο.


Υδρατμοί στον καθρέπτη του γυμναστηρίου που στεγνώνουν
σε τέλειους κύκλους... μου έκανε εντύπωση.


Δεν κατάφερα να μάθω ούτε ποδήλατο...
αλλά τρελλαίνομαι για μηχανές, είμαι εξαίρετη ... συνοδηγός!
Δεν είναι μια κούκλα;


Χωρίς σχόλιο.
(σε γραφείο...)



 Μια υψοβοφία την έχω... αλλά αγαπάω πολύ τα σχήματα
και την  προοπτική.


Μια κάρτα που με κάνει να χαμογελάω...


Λίγο κόκκινο στο τζάμι του παραθύρου κι όλα γίνονται πιο όμορφα.


Μου άρεσε...


Το βιβλίο που μόλις άρχισα, δώρο από την Άσπα.
Ο Μπουκάι μου αρέσει πολύ, είναι μεγάλος  "παραμυθάς".
-με την έννοια του οτι αυτό που θέλει να πει το λέει με μοναδικά
υπέροχες ιστορίες -
Θα σας πω όταν το τελειώσω κι αυτό.

 Το παλιό μηχάνημα προβολής  στην είσοδο του "Αθήναιον".


Ενα ποίημα που αγαπώ πολύ,
κι εδώ με διαφορετική εστίαση και  με μια  άλλη φωτό μαζί (layer),
όπως το ανήρτησα στο Φλικρ αφιερωμένο
για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, 21/3



 Σας αφήνω με την ηλιόλουστη προσφορά μου.

Αγάπη σε  όλους σας από μενα.

Φιλιά.

υ.γ. τόσα που έγραψα πάλι τίτλο δεν βρίσκω...α....



4 σχόλια:

Rena είπε...

Ομορφη ανάρτηση,το παθαίνω κι εγώ αυτό να θέλω να γράψω αλλά να μην ξέρω από που να αρχίσω και πως να τα συναρμολογίσω όμως τελικά το αυθόρμητο είναι και καλύτερο!!!!!
Φιλάκια!!!!!!!!

DIMI είπε...

Kαλημέρα Τeteel!!Καλή εβδομάδα!Σέ κάθε ανάρτηση,τό ίδιο παθαίνω καί εγώ!!Χά χα!!Τό καδράκι σου,φανταστικό!!Πέτυχες καί τό κρακελέ!!Μπράβο σου!!Οι φωτογραφίες σου,καταπληκτικές!!Μού άρεσε πολύ αυτή μέ τήν μηχανή,σάν πρώην μηχανόβια!!Φιλάκια!!

Eva Psarrou είπε...

Μου άρεσαν όλα εκτός από το μανιφέστο του προϊστάμενου, το οποίο θα μπορούσε να έχει και τίτλο: "πώς μπορώ να σας χαλάσω τη διάθεση μέσα σε δύο δευτερόλεπτα."
Οι υδρατμοί στο γυμναστήριο πολύ εντυπωσιακοί! Το layer στο ποίημα έκανε τη λήψη μοναδική, πολύ μου άρεσε το αποτέλεσμα!
Το καδράκι ..τέλειο!!
Οι αναρτήσεις δεν χρειάζεται να έχουν τίτλο ή συνοχή. Αυτό που κάνεις είναι ζουμερό και ανάλαφρο, μια επιτομή της καθημερινότητας μέσα από το προσωπικό σου πρίσμα.
Φιλιά και καλημέρες!

windrock studio είπε...

Oh, your pink daisies, red tomatoes, beautiful blue motor bike ... all gorgeous colors! I really like what you did with the poem photo, too.
A great post!