2014/03/25

Εθνική επέτειος, Ευαγγελισμός, Γενέθλια κ.α.

Από το πρωί μου έχει καρφωθεί στο μυαλό
η ... "Μαντώ Μαυρογένους"!
ναι, η ταινία με την Τζένη Καρέζη, τον Πέτρο Φυσούν,
και τον Αλκη Γιαννακά αν δεν κάνω λάθος.
Θυμήθηκα που την είχα δει ένα πρωινό μαζί με το σχολείο μου,
πρέπει να ήμουν στην 5η ή στην 6η γυμνασίου.
Ναι... τότε ήταν εξατάξιο το γυμνάσιο 
και εξαήμερο και χτυπάγαμε
 και κανονικά εξάωρα κάθε μέρα! (πολλά 6 άρια!) 
Ένεκα ημέρας μάλλον, 
αλλά μου έχει μείνει αυτή η αίσθηση της σκοτεινής αιθουσας, 
τα γέλια,  οι φωνές των παιδιών, το ότι δεν κάναμε μάθημα
και ήταν σαν  εκδρομή ένα πράγμα,
οι φουστανέλες και τα άλογα, τα όπλα, 
οι έρωτες εν μέσω επανάστασης, και
την αντίθεση  του λαμπερού μεσημεριάτικου ήλιου όταν βγαίναμε
από την αίθουσα.
Θυμάμαι και την Καρέζη πάνω στο άλογο, τόσο όμορφη.
*
Κάναμε παρέλαση κάθε τέτοια μέρα,
κορίτσια και αγόρια με τις στολές μας, 
με βήμα ρυθμικό μπροστά στο πλήθος, 
καμαρωτοί, χαρούμενοι,
σφυρίγματα, κέρματα που πέφταν μπροστά μας,
φύσαγε και σηκωνόντουσαν λίγο και οι φούστες μας
που όλο κόντεναν γιατί εμείς ψηλώναμε συνέχεια.
Μετά κάναμε βόλτες και θέλαμε να πηγαίνουμε αργά στο σπίτι,
κανείς δεν τρελλαινόταν για μπακαλιάρο σκορδαλιά.
*
Μερικά χρόνια μετά τέτοια μέρα
μετά από μια όμορφη εγκυμοσύνη ο γιόκας μου αποφάσισε
να ξεμυτίσει στον κόσμο.
Εχουν περάσει 31 χρόνια!
Πω...πω... πότε ήταν που έκανα παρέλαση
 με την μπλε ζυπ-κυλότ μου (της μόδας τότε ),
πότε ήταν που έγινα μαμά,
για πότε το μωρό έγινε 31 χρόνων άντρας;;;;;;
Εχασα το λογαριασμό και το μέτρημα! 
*
Εξακολουθώ να μην τρελλαίνομαι για μπακαλιάρο και σκορδαλιά,
αλλά τα φτιάχνω κάθε τέτοια μέρα,
βλέπω τα νέα παιδιά να παρελαύνουν, και θυμάμαι,
έχω κάτι αιώνες να δω συμμαθητή και συμμαθήτρια,
εξακολουθώ να πηγαίνω σινεμά,
βράδυ κατά προτίμηση! 
και ξαναζώ την ημέρα εκείνη στο μαιευτήριο,
την  εύκολη γέννα μου, το μωρό μου όταν το πρωτοαντίκρυσα,
την πρώτη κραυγούλα του,
το πρώτο βλέμμα του
 -που ξέρω οτι δεν ήταν ακριβώς βλέμμα,
δεν με "είδε"-,
αλλά τον είδα εγώ, τον "είδα", 
και ήταν η πιο "καθαρή", "αληθινή" στιγμή της ζωής μου.
*
25η Μαρτίου λοιπόν, 
με θύμησες απο κινηματογραφικές φουστανέλες,
μπακαλιάρο και σκορδαλιά,
και γεννητούρια.




Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στην Ραφήνα
με τον απογευματινό ήλιο να το ομορφαίνει.


Ηταν φαγανό μικρό, δεν είχα παράπονο!


Χρόνια σου πολλά μωράκι μου,
ναι, μην νευριάζεις, για μένα πάντα θα είσαι το "μωράκι" μου.
-κι αφού δεν θέλεις να σε φωτογραφίζω... 
ε, ορίστε μια παλιά φωτό σου -.


Καλοκαιράκι σε ένα κάμπινγκ κόντρα στον ήλιο.
Μα πώς περνάει ο καιρός!!!






Με  λουλουδια από τον κήπο μου και τις ακούραστες μελισσούλες
εύχομαι,
Χρόνια Πολλά σε όλους  όσους και όσες γιορτάζουν
Χρονιά Πολλά σέ όλους!
σας φιλώ.




















5 σχόλια:

Heliotypon είπε...

Να τον χαίρεσαι τον λεβέντη σου. Αλλά κι εσύ λεβεντιά μαμά... Κι ο χρόνος έτσι πέρναγε πάντα: γρήγορα. Πώς έφτασε το 2014 από το "0", χώρια τα πριν απ' αυτό! Ευτυχώς μένουν οι φωτογραφίες για να θυμίζουν τις στιγμές που πέρασαν, αλλά ως φως και εικόνες εξακολουθούν να ...τρέχουν στο διάστημα!

TzinaVarotsi είπε...

πω πω πω... το ένα μωρό τάϊζε το άλλο..
αυτά είναι τα καλά για μας που παντρευτήκαμε τον καιρό που κανονικά θά' πρεπε να παίζουμε ακόμα με τις κούκλες..
τα κακά .. ας μη τα πιάσουμε μέρα που είναι...
πολύχρονος ο λεβέντης σου, νά' ναι πάντα γερός, δυνατός και χαρούμενος!
φιλιά!

DIMI είπε...

Χρόνια πολλά φίλη μου!!Νά χαίρεσαι τό παλικάρι σου!!Τίς ίδιες ακριβώς αναμνήσεις από τό εξατάξιο γυμνάσιο καί τίς παρελάσεις,έχω καί εγώ!Θυμάσαι,σάν σήμερα,τρώγαμε τό πρώτο μας παγωτό?Εξαιρετικές οι κοντινές σου λήψεις!!Φιλάκια!!

windrock studio είπε...

Yes, how time passes! But your boy is gorgeous and you have such sweet memories. You also have a very beautiful church in your town!

Teteel είπε...

Thank you all, very much!
Kisses.