2011/01/28

Κοίτα!!!

Και περπατάς βιαστικά,
πρέπει να προλάβεις,
την εφορία, την τράπεζα, 
να περάσεις να πληρώσεις και τους λογαριασμούς,
να πας και από το σούπερ μάρκετ,
να ... να...
και λαχανιάζεις και σταματάς για μια ανάσα,
και κοιτάς κατά τύχη προς τα επάνω,
και βλέπεις αυτό:

 κοιτάς μπροστά σου και βλέπεις αυτό:


 πλησιάζεις και βλέπεις αυτό:


 και σταματάς...
Και σου 'ρχεται μια σκέψη σαν τράνταγμα...
γιατί τρέχω έτσι;
τι είναι πιο σημαντικό από αυτή την ομορφιά;
είμαι περικυκλωμένη από μικρά θαύματα,
και δεν τα βλέπω,
γιατί τρέχω, βιάζομαι... βιάζομαι...
ποιός είναι ο βιασμός εδώ;

Κόψε ταχύτητα, εαυτέ μου,
πιο σιγά, σιγανά,  
και κοίτα,
άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα,
τι υπάρχει γύρω σου,
δεν θα χάσεις, μόνο θα κερδίσεις.
Κοίτα!


Καλό Σαββατοκύριακο!

2011/01/25

Δωμάτια... και άνθρωποι.

Δωμάτια.
Οι χώροι που κινούμαστε, που χαλαρώνουμε, δουλεύουμε, διασκεδάζουμε, ζούμε.
Μερικά τετραγωνικα που χωράνε κόσμους ολόκληρους.
Εκεί που νιώθουμε να είμαστε στο κάστρο μας,
εκεί που κλεινουμε όλους τους άλλους απέξω όταν θέλουμε,
ή το μοιραζόμαστε  μ'αυτούς που αγαπάμε.
Εκεί  που είμαστε ο εαυτός μας.
Ένα τέτοιο δωμάτιο θα σας δείξω.
Της ανιψιάς μου της λατρεμένης, της Λ.
Που είναι καλλιτεχνική ψυχή και το δείχνει και το δωματιό της.
Το όμορφο φωτιστικό  του δωματίου,

 ο αγαπημένος της Κερτ,

 δύο από τις κούκλες της,

 και αυτό που μου αρέσει πιο πολύ,
έχει χρησιμοποιήσει τα τζάμια της μπαλκονόπορτας,
σαν πίνακα!!!







Αυτό το δωμάτιο είναι δικό της, ενα κομμάτι της και την αντιπροσωπεύει.
Δείχνει ένα μικρό κομμάτι της ψυχούλας της.
Που είναι τρυφερή και άγρια, ρομαντική και προσγειωμένη,
χαρούμενη μα και λυπημένη μερικές φορές...
Ένα καταπληκτικό κορίτσι στην εφηβεία... 
Που της δίνεις μια κορδέλα και σου κάνει αμέσως μια καρδούλα,
και στην προσφέρει!
Σ' αγαπάω, Λ.


2011/01/19

Εκθέσεις!!!

Πήγα σε δύο πολύ ενδιαφέρουσες εκθέσεις.
Η μία ονομάζεται  "Γυμνή Αλήθεια",
στο Μουσείο Φρυσίρα στην Πλάκα.
Είναι πίνακες με θέμα το ανθρώπινο σώμα, σε όλες του 
τις εκφράσεις, και  διαστάσεις.
Το σώμα το ηρωικό, το πονεμένο, το τρυφερό, το ερωτικό, 
το απελπισμένο.
Έργα ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών.



Εδώ ένας πίνακας με ένα γυναικείο γυμνό, 
ζωγραφισμένο σε λαμαρίνα 
που  δεν είναι λεία και σχηματίζονται   "νερά".
Η μαύρη φιγούρα στ' αριστερά, είναι η αντανακλασή μου στην λαμαρίνα την στιγμή που παίρνω την φωτογραφία... έγινα για λίγο κομμάτι ενός πίνακα.



Η άλλη έκθεση είναι στην γκαλερί  "The image",
στην λεωφόρο Αμαλίας.
Είναι μια έκθεση φωτογραφίας, και όχι μόνον.
Υπάρχουν φωτό γνωστών ηθοποιών, 
από γνωστούς και άγνωστους φωτογράφους, σπάνιες,
αυθεντικά εξώφυλλα του Time και του LIfe, πολύ παλιά, αυθεντικές αφίσσες ταινιών,
κάρτες, τεύχη παλιών περιοδικών και κόμικς, και ... και...
μέχρι και ο αυθεντικός προφυλακτήρας μιας παλιάς Austin!
Δεν μου επέτρεψαν να βγάλω φωτογραφίες... δυστυχώς.
Το δε οίκημα που στεγάζεται η γκαλερί, 
είναι ενα παλιό νεοκλασσικό, αφάνταστα όμορφο!!!
Περπατούσα σε εκείνα τα φοβερά γυαλισμένα παρκέ, 
κοίταζα τις ψηλές πόρτες με τα ζωγραφισμένα τζάμια, 
τα ταβάνια (πολύ ψηλά...) είχαν  στολίδια 
και κρέμονται υπέροχοι πολυέλαιοι,
τζάκια σε κάθε δωμάτιο, διαφορετικά μεταξύ τους,
μαλακές δερμάτινες πολυθρόνες,
τραπέζια ξύλινα και καλογυαλισμένα, 
μέχρι και τα πόμολα στις πόρτες είναι φανταστικά,
δεν είχα ξαναδεί παρόμοια,
έβλεπα και τον κήπο του Ζαππείου απεναντι,
και θα ήθελα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου,
εκεί μέσα!!!
Υπέροχο, υπέροχο, υπέροχο!!!

(θα 'χα ένα θέμα, πώς θα καθάριζα τα ταβάνια τόσο ψηλά
που είναι... αλλά θα την εύρισκα την άκρη!). 


Αν πάτε, δεν θα χάσετε τον χρόνο σας.


Να είστε όλοι και όλες καλά.





2011/01/13

Οι καρδιές μου.

Εδώ και λίγο καιρό,  ξαναθυμήθηκα τον πηλό.
Αυτόν που δεν θέλει ψήσιμο, που τον κάνεις ότι σχήμα θέλεις, στεγνώνει μόνος του, και μετά τον ζωγραφίζεις, του βάζεις χαντρούλες ή ό,τι άλλο θέλεις.
Εγώ κάνω καρδούλες.
Αλλά τις ταλαιπωρώ λίγο τις έρημες... δεν ξέρω γιατί,
έτσι μου βγαίνει. 
Σας δείχνω μερικές, εδώ μία πιο παλιά,

και εδώ μερικές καινούριες,











τις έχω πολύ παιδέψει τις έρημες!!!


Αλλά μου αρέσουν έτσι,  βγάλτε τα συμπερασματά σας!


Και όπως λέει κι ο Ορέστης Ντάντος στο 
"Θα πάω όταν γουστάρω",

Δεν πάω πάσο κι αν όλα είναι να τα χάσω
Καμιά ευθύνη, ποτέ μη σώσει και γίνει
ΕΓΩ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ Τ'ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΜΟΥ
Και δεν κολώνω στον πρώτο δυνατό πόνο
Και πες στον χάρο, θα πάω όταν γουστάρω...


Καλό απόγευμα.

2011/01/09

Τυχαίο;

Περπατάμε με την αδελφή μου στην Αθήνα,
της λέω για τις αποφάσεις  μου, για την φετινή χρονιά και τα σχέδια μου.
Και όπως οι φίλες μου οι αμερικάνες, που διαλέγουν μια λέξη ή μια φράση, που τις εκφράζει και την βάζουν σαν στόχο για την νέα χρονιά, ανακοινώνω στην Κατερίνα, την δικιά μου:
Do it!
Nα προσπαθήσω να Κάνω αυτά που θέλω, όχι μόνο σχέδια και όνειρα, πράξεις... κάνω, πράττω...
Κάντο!

Και όπως τα λέω όλα αυτά, βλέπω στη βιτρίνα του μαγαζιού που μπροστά του περνούσαμε, αυτό,

 ένα μεταλλικό ημερολόγιο, με την φράση:
We can do it!
To πήρα αμέσως εννοείται.
Δεν είναι τέλειο;;;

Τυχαίο;  μου λέει η Κατερίνα, δεν νομίζω!!!

Καλή Εβδομάδα σε όλους!!!

2011/01/06

Ένα ήσυχο απόγευμα.

Τα φώτα είναι χαμηλά,
πίνω τσάι από την αγαπημένη μου
ροζ κούπα,
ακούω αυτό το τραγούδι,





σκέφτομαι οτι όλα θα επανέλθουν στους γνώριμους ρυθμούς,
της καθημερινότητας.
Μου αρέσει και αυτό.
Οι μέρες που θα έρθουν, άγραφο χαρτί μπροστά μου,
να τις γεμίσω εγώ με ότι θέλω...
Και έχω τόσα που θέλω να κάνω,
τόσα πολλά που θέλω να βγάλω στην επιφάνεια,
τόσα να εκφράσω, να δείξω,
να ζητήσω, να ΖΗΣΩ!!!




 Δίπλα στη λάμπα, με την μπλε πεταλούδα,
και τον χαμογελαστό ήλιο από πάνω,
όλα μου φαίνονται εύκολα, όμορφα, δυνατά!
Θέλω να τα κάνω πραγματικότητα!
Θα τα καταφέρω, θα δείτε! 

2011/01/03

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Καλημέρα, σε όλους.

Να έχουμε μια όμορφη χρονιά  και να μη χάνουμε την αισιοδοξία μας και την ελπίδα μας.